หำ (ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, ไข่หํา หรือ หมากไข่หำ ก็เรียก.
นอก จากนี้แล้ว ถ้ามีคำขยายต่อท้าย ก็จะช่วยขยายคำว่า หำ ให้สามารถมโนภาพ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น
หำน้อย : ยุวหำ ที่ยังไม่โตเต็มวัย ทั้งนี้ อาจใช้เป็นสรรพนาม เรียกเด็กผู้ชายในภาษาอิสาน นั่นก็คือ บักหำน้อย ซึ่งหมายถึง ไอ้หนูน้อย
หำ โปง : หำที่มีขนาดใหญ่
หำโต้น : หำที่มีความสมบูรณ์ แลดูมีน้ำมีนวล
หำ โด่ : หำอารมณ์สุนทรีย์ พร้อมที่จะโ่ด่ เร มี ให้คุณบันเทิงเริงใจ
หำยาน : หำที่เกิดอาการน้อยเนื้อต่ำใจ ได้แต่ก้มหน้ามองดิน ไม่กล้าสู้หน้าใคร
หำเหลี่ยม : หำที่เปล่งรัศมีออร่า แวววับมันแผล็บมาแต่ไกล
หำแหล่ : หำผิวสี ที่ชอบเพลงฮิบฮ็อพ และ r&b
หำเหลิ่น : หำที่ได้รับบาดเจ็บ และถูกกระทำจนถลอกปอกโปกเปิก
หำแป้ด : หำไม่รักดี โผล่ออกมานอกกางเกง ให้เจ้าของหำขายขี้หน้าประชาชี มักพบบ่อยในหมู่บักหำน้อย ที่ไม่รู้จักใส่กางเกงใน
หำเคียว : หำแรด ชอบเจ้าชู้ยักษ์ ไปเกี่ยวคนนั้นทีคนนี้ที อยู่ไม่สุข
หำเหม็น : หำที่เจ้าของหำ ไม่รู้จักล้าง
หำหด : สภาพหำที่เกิดจากอากาศหนาว หรือ เกิดจากภาวะหวาดหวั่นของเจ้
ผาหำหด : เป็นชื่อจุดชมทิวทัศน์บนเทื
หมายเหตุ : สำหรับคนอิสานแล้ว หำไม่ใช่คำหยาบ เป็นคำที่ใช้เรียกเด็กผู้ชายด้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น