Google
 

03 เมษายน 2553

ความต่างชั้นของกางเกง ไม่ฮาแต่ได้ใจ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....

Once upon a time ... Bangkok Thailand

เมื่อครั้นเปอร์ยังเป็นนักเรียนมัธยม หัวเกรียนเรียน ร.ด
ศึกษาอยู่ ณ โรงเรียน สวนกุหลาบฯ ย่านสะพานพุทธ
ในขณะที่แตกเนื้อหนุ่มดังเปรี๊ยๆๆ หน้าใสดัดฟันสูงร้อยเจ็ดสิบสี่
เป็น หัวหน้าทีมฟุตบอล และรองประธานชมรมเทควันโดโรงเรียน

โอ้...ชีวิต เลิศหรู ดูเฟอเฟ็คมาก มีงานอดิเรก คือแต่งเพลงและกีฬา
โรงเรียนสวน กุหลาบฯนั้น ล้อมรอบด้วย โรงเรียน ญ ล้วน ทั้งห้าทิศ

สตรีวิทยา (เรามักจะคิดว่า ส.ก คู่กับ ส.ว แต่สาวๆคงไม่คิดงั้น)
เบญจม ราชาลัย (โรงเรียนใจดีเป็นเพื่อนที่ดีกับ เด็กสวนฯ เสมอ)
ซางตาครู้ สคอนแวนท์ (นานๆทีจะเห็นมาเดินแถวสวนกุหลาบฯ)
ศึกษานารี (เวลามีงานโรงเรียน ศึกษานารีจะมาเยี่ยมเยียนเสมอ)
ราชินี (ไม่กล้าแตะต้องครับ ดูเรียบร้อยแบบกุลสตรีไทยมากเกิน)

แต่ ยังมีโรงเรียน ญ ล้วนในฝัน ของเด็กสวนกุหลาบฯ อทิเช่น

โรงเรียนนานา ชาติ (สูงสุดคว้า เกินเอื้อมจริงๆ)
มาแตร์เดอี (คุณหนูเลิศหรูไปซะทุกอย่าง)
เซนต์โยเซฟคอนแวนต์ (ขาวหมวยผมยาวชุดก็น่ารัก)
เซนต์ฟรังซีสซาเวียร์คอนแวนต์(หมวยๆไม่แพ้เซนต์โยฯเล ย)
อัสสัมชัญ คอนแวนต์(จะดีมากถ้าไม่ได้อยู่ใกล้ อัสสัมชัญบางรัก)
อัสสัมชัญ ศึกษา(กระโปงแดงตอน ม.ต้น น่ารักมากๆ)
วัฒนาวิทยาลัย (จะหาตัวคุณหนูโรงเรียนประจำกระโปงแดงยากมาก)
พระหฤทัยคอนแวนต์ (ชื่ออังกฤษน่ารัก Sacredheart Convernt)
และที่ขาดไม่ ได้ เตรียมอุดมศึกษา (แหล่งรวมสาวงามทั่วไทย)

เก้าโรงเรียนข้างต้น คือ สุดหรู สุดเลิศ เกินคว้ามาก
ส่วนมากจะถูกโรงเรียนเอกชนคว้าไป ก่อน

สามตัวเต็ง!!

เซนต์คาเบรียล (กางเกงน้ำเงิน ปักอกแดง เข็มเท่ ผมรองทรง)
อัสสัมชัญ บางรัก (กางเกงน้ำเงิน ปักอกแดง เข็มเท่ รองเท้าหนัง)
กรุงเทพคริสเตียน (กางเกงดำ แต่เป็นโรงเรียนเอกชน ปักอกสีแดง)

ส่วนมากที่เด็กสวน กุหลาบฯมีโอกาสสนิทสนมจะอยู่กันประ มาณ

เขมะสิริอนุสสรณ์ (คุยกันได้ราบรื่นและมิตรภาพ)
สตรีมหาพฤฒาราม (ม.พ โรงเรียนนี้มนุษย์สัมพันธ์ดีมาก หมวยด้วย)
สายน้ำผึ้ง (อันนี้ผมไม่รู้มาก แต่เพื่อนๆก็มีแฟนอยู่ รร นี้)
สายปัญญา (ทำตัวเป็นกันเอง เด็กสวนฯกล้าคุยด้วย)
สตรีวัดระฆัง (ชื่อภาษาอังกฤษช่างน่ารัก จิงกาเบลคอนแวนต์)
สวนกุหลาบฯ นนท์ (โรงเรียนพี่โรงเรียนน้องกันมา)


แค่อธิบายชื่อโรงเรียนก็ ยาวยืดดดดดดดดดดดดดซะ

ดูเหมือนเป็นชีวิตมัธยมที่แสนมีความ สุข~


แต่... ความจริงของโลกใบนี้ช่างโหดร้าย...

สาวๆเค้าไม่มองโรงเรียนกางเกงดำหรอกครับ (พวกเรามันรัฐบาล)
สาวๆ จะไปเทใจให้กับโรงเรียนเอกชน ซ.ค กับ อ.ส.ช(กางเกงน้ำเงิน)
แต่ผมก็ ไม่ได้สนใจหรอกครับของแบบนี้มันอยู่ที่ฝีมือแ ละคารม
มันไม่เกี่ยว กับสถาบันและเงินในกระเป๋าซักเท่าไร(ตอน นั้นคิดแบบนั้น)

และวันนึงทุกอย่างก็กระจ่าง ซาบซึ้งตรึงใจถึงอำนาจกางเกงน้ำเงิน
ที่ ทำให้คุณหนูคอนแวนต์ทั้งหลายมอบใจให้อย่างไม่ต้อง ลังเล....

วัน นั้น ผมไปเรียน เดอะเบรน สยาม (สาวๆคอนแวนต์พลุกพล่าน)
และไม่แพ้กัน หนุ่มๆ กางเกงน้ำเงินก็พลุกพล่าน แข่งขันความหล่อ
นั่งอยู่ในห้องเรียนก็มองซ้าย มองขวา..(คือจ่ายเงินไม่ได้มาเรียน)
พวก ผมนั่งกันอยู่สองคน คู่หู กั๊ก,เปอร์ คู่ซี้สวนกุหลาบฯ(คู่หูคู่ฮา)

คำ สนทนา ริเริ่มการจีบหญิงเบื้องต้นก็เกิดขึ้น..


กั๊ก: เฮ้ยเปอร์ สาวๆขาวหมวยมุมขวาตรงนั้น น่ารักสัด(เสียงสั่นระรัว)

เปอร์: เออ น่ารักดีว่ะ ดูคุณหนูมาก เหมือนดอกฟ้ากับเห็บหมาวัด...

กั๊ก: เดี๋ยวเลิกแล้วกูต้องไปขอเบอร์โทสับ(เสียงมั่นใจกึ่ง ตื่นเต้น)

เปอร์: แล้ว...จะทำไง?

กั๊ก: ...อะไปก่อนเลย กูพึ่งตัดผมมาเกรียน ...ยังยาวอยู่(ยาว2cm)

เปอร์: อ่าว โยนขี้แล้วไงไอ้*** อยากได้แต่...ไม่ขอเองระยำจริงๆ

กั๊ก: เออน่า คราวหน้ากูก็ขอให้...ไง(เสียงอ้อนวอนแกมบังคับ)

เปอร์: เชี่ย...เออ ...จะเอาเบอร์คนไหน?

กั๊ก: คนที่ถักเปียสองข้าง ขาวๆที่สุดอะ อย่าขอผิดคนนะ...

เปอร์: มีน่ารักอยู่สองคนนะกลุ่มนั้น

กั๊ก: งั้น...ก็ขอเบอร์สองคนเลย ...คนนึงกูคนนึง(ความคิดฉลาดนะ)

เปอร์: ... ...ให้กูหน้าด้านเข้าไป ขอเบอร์หญิงพร้อมกันเนี่ยนะ

กั๊ก: ก็บอกขอให้เพื่อนคนนึงไง

เปอร์: ไอ้***..เค้าก็มองพวกเราหน้าม่อดิ ...แกล้งโง่เปล่าวะ..

กั๊ก: งั้น...ขอเบอคนนั้นให้กู แล้วพอรู้จักกัน กูแนะนำอีกคนให้...

เปอร์: เออ เข้าท่า ...โอเคลุย


เลิกเรียนปุ๊บ สมิงหนุ่ม ก็ลุยเลยครับ เดินดุ่มๆเข้าไปหาเด็ก เซนโยฯ
ในกลุ่มเค้ามีสี่คน หน้าตาจิ้มลิ้มสอง อาซิ้มอีกสอง(อาซิ้มเราตัดทิ้ง)


เปอร์: หวัดดี เพื่อนเราฝากขอเบอร์อะ คนนั้นที่ขาวๆตี๋ๆ (ชี้ไปที่กั๊ก)

พูด พร้อมๆกับ ยื่นกระดาษกับปากกาให้..

ปฏิกริยาตอบรับของสาวหมวยเซนโยฯ คือ.. หน้าอึ้งๆ แล้วเดินหนี


...เอ่อ เป็นไปได้ไง เราทำขั้นตอนไหนผิดวะ เค้าหนีไปได้ไง
ความ มั่นใจหมดสิ้น ความมั่นใจที่สั่งสมมานานพังทลายภายในพริบตา
กลับไป ตบไหล่เพื่อนรัก... กูไม่รู้ ว่ากูทำอะไรผิด แต่เค้าหนีไปแล้ว..

เกิด อาการเสียศูนย์ไม่รู้ทำอะไรผิดขั้นตอนก็ว่าเข้าไ ปถูกจังหวะแล้วนะ
แต่ทำไงได้ คงไม่มีใครสำเร็จทุกครั้งหรอก ยังไงก็ต้องพยายามลืมมัน
(พอ สองหนุ่มทำใจได้ ก็กอดคอกันเดินลงบันไดไปชั้นล่างใจรันจวน)

พอ ลงไปชั้นล่างเจอสาวกลุ่มเดิม แต่มีเนื้องอก(เนื้องอก=กลุ่มผู้ชาย)
คือ ได้ยินกับหูและได้เห็นกับตา

หนุ่ม อ.ส.ช: เธอๆขอเบอร์หน่อยสิเราอยากรู้จัก (ยื่นมือถือหรูให้)

สาว ซ.ย: อ๋อ ได้ค่ะ (พร้อมรอยยิ้ม กับกดเบอร์ให้อย่างรวดเร็ว)


อ๊า กกกก ไอ้กั๊ก กูรู้แล้ว พวกเราไม่มีมือถือหรูไม่มีกางเกงน้ำเงิน
ย้อน กลับไปอ่าน บรรทัดที่ผ่านมา !!


เปอร์: หวัดดี เพื่อนเราฝากขอเบอร์อะ คนนั้นที่ขาวๆตี๋ๆ(ชี้ไปที่กั๊ก)

พูดพร้อมๆกับ ยื่นกระดาษกับปากกาให้..

"ปากกากระดาษ"กรี๊ดดด ไร้เทคโนโลยี สาวไม่แลค่ะกางเกงดำอีก
โห..สัมผัสได้ถึงความต่างชั้น พวกเรายังใช้ PCT อยู่เลย T_T

เสียงตอบรับตอนโทรเข้า PCT
สวัสดีค่ะ ที่นี่ 0-2 9-4-4-X-X-X-X ติดต่อPCTกด1
โทรศัพท์บ้าน กด0 .... (มันฟังดูกระจอกกกก)
สัญญานก็ไม่ ดี ไม่เหมือนมือถือส่งsmsก็ได้

ตอนนั้นเค้ามี Nokia 3310 มีเกมส์งู ให้เล่นด้วย เครื่องละหลายพัน
พวกผมโรงเรียนติดปากคลองตลาดครับ ไม่มีของหรูๆมาโชว์ใคร
ก็โอ เค...ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างลูกผู้ชาย


หลังจากวันนั้นจนถึง วันนี้ ก็ไม่เคยเดินไปขอเบอร์ใครอีกเลย...


อวสาน ตำนานสวนฯ

(เปอร์& กั๊ก ศิษย์เก่าโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย รุ่น123) OSK


***************************

ไม่มีความคิดเห็น: